كوه گرفتگي و ارتفاع زدگي

التي که دراثرافزايش ارتفاع و فعاليت شديد بدني در شخص بوجود مي آيد كوه گرفتگي ياارتفاع زدگي ناميده مي شود. مهمترين علائم کوه گرفتگي عبارتند از: 1 -از دست دادن اشتها2 - افزايش غير طبيعي ضربان قلب و دم و بازدم3 - تنگي نفس4 -اختلال در سيستم گوارشي 5- سردرد شديد6- قرمز شدن چشم ها 7- عدم تمرکز حواس 8-کاهش بينايي و شنوايي 9- تنفش شين ستوکي(chyne-stoke) که علامت ارتفاع زدگي حاد است؛ تنفس به يکباره شديد شده و بعد از چند ثانيه به حالت اول برميگردد. پيشگيري از ارتفاع زدگي: مهم ترين راه پيشگيري از ارتفاع زدگي، انجام تمرينات ورزشي مستمر و کسب آمادگي لازم براي صعود هاي دشوار است. تمرينات ورزشي(به خصوص تمرينات هوازي که به صورت مداوم انجام شود) باعث خو گرفتن بدن به تغييرات ذکر شده، افزايش ميزان گلبول هاي قرمز در خون، هماهنگي ماهيچه ها با دستگاه گردش خون و نيز افزايش سطح کربوهيدرات در ماهيچه ها ميشود که مجموع اين عوامل باعث پيشگيري از ارتفاع زدگي خواهد شد. منظور از ارتفاع 1000 تا 3000 متر بالاتر از سطح دريا مي باشد، خصوصيات مناطق ارتفاع: كاهش فشار اتمسفر،كاهش اكسيژن، سرما، رطوبت كم، بادهاي شديد، پرتو خورشيد طولاني، تفاوت دماي شديد و تفاوت بين روز و شب، شدت اشعه هاي بالاي خورشيد. خصوصيات فيزيولوژيكي تمرين در ارتفاع، به نوعي است كه ورزشكار دو نوع هيپوكسي خواهد دا شت . 1- هيپوكسي ناشي از تمرين 2- هيپوكسي ناشي از ارتفاع از نظر فيزيولوژيكي بعد از تمرين شديد سطح لاكتات خون تقريباً دو برابر سطح آن در كنار دريا مي شود، بنا بر اين تمرين در ارتفاع يك نوع تحمل لاكتات در تمرينات نيز مي باشد. از لحاظ فشار لاترس در تمرين در ارتفاع بيشتر براحتي به سطح ماگزيمم مي رسد تا در سطح دريا. در اين جاست كه متوجه مي شويم تمرينات در ارتفاع يك نوع افزايش تمرين در شرايط ويژه مي باشد. مسابقات ورزشي مناسب براي تمرين در ارتفاع: تحقيقات اخير نشان داده است كه ارتفاع تاًثيرات مهمي بروي دستگاه تنفسي و دستگاه گردش خون و سيستم خوني دارد، علاوه بر اين گنجايش غير هوازي را نيز بالا مي برد. در سالهاي اخير مشاهده شده كه اگر تمرين در ارتفاع بخوبي انجام شود، تاًثيرات مثبتي بروي ماهيچه ها، سيستم اندوكرين وملكولهاي بيوشيميايي مانندآنزيم ها دارد. تمرين در ارتفاع اثرات مثبتي بروي ورزشهاي سرعتي و قدرتي دارد. اما در طول برنامه هاي کوهنوردي نيز ميتوان با رعايت نکاتي از ارتفاع زدگي جلوگيري کرد: 1- راه پيمايي گام به گام بهترين کار براي تطبيق تدريجي با ارتفاع است. از انجام حرکات تند و انفجاري در کوهستان خودداري کنيد. نفس نفس زدن نشانه اين است که بيشتر از توانتان داريد فعاليت ميکنيد.. در اين صورت حرکت خود را آهسته تر کنيد. عميق تر نفس بکشيد. براي نفس کشيدن به جاي جلو دادن شکم، ديافراگم را به پايين بکشيد تا حجم بيشتري از ريه ها بوسيله هواي تازه اشغال شوند. قدم هاي خود را کوتاه برداريد. 2- اهميت برنامه غذايي پيش از برنامه کوهنوردي به مراتب بيشتر از غذايي است که در طول برنامه مصرف ميکنيد. در روز هاي قبل از برنامه غذاهاي پر کربوهيدرات و پرچربي بخوريد. در عوض در طول برنامه غذاهاي زود هضم و سبک تري را انتخاب کنيد. 3- اهميت آب را فراموش نکنيد. کم آبي بدن باعث غلظت خون و کم کاري کليه ها خواهد شد. آب را کم کم و در فواصل زماني معين بنوشيد. به آب خود مواد قندي (به ميزان کم) اضافه کنيد. 4- روز قبل از برنامه به ميزان کافي بخوابيد. 5- مصرف توتون و الکل اکيداً ممنوع... در صورت ارتفاع زده شدن در درجه اول به استراحت بپردازيد. در صورت عدم بهبود از ادامه صعود جداً پرهيز کنيد. آب همراه با مواد قندي مصرف کرده و ارتفاعتان را کم کنيد. براي مصرف دارو هاي ضد ارتفاع(مانند استازولاميد) و يا دارو هاي ديگر با پزشک يا شخص آشنا يه اين امر مشورت کنيد. در صورت ادامه و يا بيشتر شدن عوارض، حتما به پزشک مراجعه کنيد